Ben Lübnan'a gideli bi dünya zaman oldu. Bu yazıyı yıllardır ha yazdım ha yazıcam derken daha fazla haksızlık etmiyim dedim. Hem anlatacağım şeyler de var. Beyrut uçakla burdan 1,5 saat. Binmenizle inmeniz bir oluyor. Vize de yok. Zaman geçirmek için güzel bir seçenek ama benim başıma bazı olumsuzluklar geldi. Havaalanında gecenin bi saatinde indim. Bi kaç saat orda durayım gün ışısın taksi tutup gidicem mantığındayım. Ama önümden sık sık askeri kıyafetli kişiler gelip geçiyor. Öyle garip garip bakıyorlar. Rahatsız oluyorum. Vize den geçtim. Sonra çantamı boşalttılar, pasaportumu aldılar. Ahret sorgusu. Herifler bişey bulamadı pasaportu istemeyerek geri uzatıyor. Daha orda başladı sinir harbi. Sürekli böyle taciz ediyorlar. Aldırış etmedim. Sabah ettim o sinirle. Çıktım taksi çeviricem göremeyince orda ki askere sordum. Bi de ordakiler üstüme yürümez mi? İyice küp oldum. İlk kez bi arap ülkesine gidiyorum ve ilk intiba çok